En toen begon het zachtjes te regenen….
Door: papa lingen
Blijf op de hoogte en volg John
07 Januari 2010 | Nieuw Zeeland, Dunedin
De SH1 biedt na Oamaru niet veel meer dan aan de rechterkant uitzicht op de Southern Alps met daarvoor wijngaarden en zowel links als rechts weilanden met koeien. Nog verder naar links ligt ergens de oceaan. We maken dan ook van elke gelegenheid gebruik om linksaf te slaan, zodra daar volgens de kaart iets te zien is.
Eerste afslag is bij Moeraki.
De Moeraki Boulders zijn ronde, gladde, grijze bollen van vulkanische oorsprong. Ongeveer zestig miljoen jaar geleden zijn ze op de zeebodem ontstaan. Er stoppen busladingen toeristen, want ze zijn uniek door hun gladde ronde vorm en hun afmetingen. De grootste heeft een omtrek van circa vier meter. Dat is ook de reden dat deze exemplaren er nog liggen. De kleinere zijn door souvenirjagers meegenomen. Door erosie zullen ze ooit in stukken uiteenvallen. Het is inmiddels zachtjes gaan regenen, maar wij hebben onze wandeluitrusting voor het grijpen. Dus capes om, hoge schoenen aan en gaan met een banaan.
Lunch in Moeraki Village: 10 huizen en een café annex gemeenschapshuis met de ultieme manier voor klachtenafhandeling.
Volgende afslag is Shag Point. Wordt vooral bezocht door verstokte rokers.
Het is een ruig kustgebied, ideaal voor zeehonden en pinguïns. Je raadt het al: die zijn (nog) niet thuis. Ook de shags niet. Dat zijn nl. vogels die op pinguïns lijken. Alleen hebben ze een snavel en ze kunnen vliegen.
We naderen Dunedin en het landschap verandert. Nijdige hellingen met veel bochten. Precies waar Greet zo gek op is. De stad zelf is een ramp voor chauffeurs als ik. De straten lopen er zó steil, dat je denkt ’als we de top maar halen’. Natuurlijk rijden we verkeerd, omdat we de juiste afslag pas zien als we er voorbij rijden. Afijn, mooie stad, ruime straten en in de buitenwijk waar we belanden een goede supermarkt. Het is opgehouden met zachtjes regenen. Terwijl wij boodschappen doen valt er 23 mm in een uur. Maar het kan erger. Als we de volgende dag een stadswandeling maken (temperatuur 14 graden!) valt er een pak hagel. We halen net op tijd de koffiecorner van het casino. In Ortago, zo heet deze streek, is in de 18e eeuw goud gevonden en dat is in het casino goed terug te zien. En dan zijn wij nog alleen maar in de hal geweest. Ik blijk geen enkel overhemd met lange mouwen bij me te hebben en dat zou toch wel prettig zijn. Geen kledingwinkel te vinden!
Het hostel zit mudjevol. Wel gezellig. Om onze voedzame maaltijd te bereiden wringt Greet zich tussen een stel koekjes bakkende Israëli’s en diverse andere allochtonen. Ze weet twee branders te bemachtigen en zo waar, ze tovert een heerlijke bonenschotel op tafel. Je schuift een stel laptops opzij en je hebt een stukje tafel voor je zelf. Houtkachel op maximaal en genieten maar. Aardige Nederlanders ontmoet hier. Zo leer je Nieuw Zeeland het beste kennen.
Wim, ik heb hier ettelijke pandjes gezien die zich lenen voor een B&B. Mooie hoge kamers, ruime entree. Moet alleen effe een parkeergarage onder.
Tot de volgende stop.
Greet&John
Eerste afslag is bij Moeraki.
De Moeraki Boulders zijn ronde, gladde, grijze bollen van vulkanische oorsprong. Ongeveer zestig miljoen jaar geleden zijn ze op de zeebodem ontstaan. Er stoppen busladingen toeristen, want ze zijn uniek door hun gladde ronde vorm en hun afmetingen. De grootste heeft een omtrek van circa vier meter. Dat is ook de reden dat deze exemplaren er nog liggen. De kleinere zijn door souvenirjagers meegenomen. Door erosie zullen ze ooit in stukken uiteenvallen. Het is inmiddels zachtjes gaan regenen, maar wij hebben onze wandeluitrusting voor het grijpen. Dus capes om, hoge schoenen aan en gaan met een banaan.
Lunch in Moeraki Village: 10 huizen en een café annex gemeenschapshuis met de ultieme manier voor klachtenafhandeling.
Volgende afslag is Shag Point. Wordt vooral bezocht door verstokte rokers.
Het is een ruig kustgebied, ideaal voor zeehonden en pinguïns. Je raadt het al: die zijn (nog) niet thuis. Ook de shags niet. Dat zijn nl. vogels die op pinguïns lijken. Alleen hebben ze een snavel en ze kunnen vliegen.
We naderen Dunedin en het landschap verandert. Nijdige hellingen met veel bochten. Precies waar Greet zo gek op is. De stad zelf is een ramp voor chauffeurs als ik. De straten lopen er zó steil, dat je denkt ’als we de top maar halen’. Natuurlijk rijden we verkeerd, omdat we de juiste afslag pas zien als we er voorbij rijden. Afijn, mooie stad, ruime straten en in de buitenwijk waar we belanden een goede supermarkt. Het is opgehouden met zachtjes regenen. Terwijl wij boodschappen doen valt er 23 mm in een uur. Maar het kan erger. Als we de volgende dag een stadswandeling maken (temperatuur 14 graden!) valt er een pak hagel. We halen net op tijd de koffiecorner van het casino. In Ortago, zo heet deze streek, is in de 18e eeuw goud gevonden en dat is in het casino goed terug te zien. En dan zijn wij nog alleen maar in de hal geweest. Ik blijk geen enkel overhemd met lange mouwen bij me te hebben en dat zou toch wel prettig zijn. Geen kledingwinkel te vinden!
Het hostel zit mudjevol. Wel gezellig. Om onze voedzame maaltijd te bereiden wringt Greet zich tussen een stel koekjes bakkende Israëli’s en diverse andere allochtonen. Ze weet twee branders te bemachtigen en zo waar, ze tovert een heerlijke bonenschotel op tafel. Je schuift een stel laptops opzij en je hebt een stukje tafel voor je zelf. Houtkachel op maximaal en genieten maar. Aardige Nederlanders ontmoet hier. Zo leer je Nieuw Zeeland het beste kennen.
Wim, ik heb hier ettelijke pandjes gezien die zich lenen voor een B&B. Mooie hoge kamers, ruime entree. Moet alleen effe een parkeergarage onder.
Tot de volgende stop.
Greet&John
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
