Canterbury Plains: net Friesland
Door: papa lingen
Blijf op de hoogte en volg John
06 Januari 2010 | Nieuw Zeeland, Oamaru
En, hoe vonden jullie de foto’s van Akaroa? Na deze bergwandeling hebben we in de zonnige achtertuin rustig nagedacht over het vervolg van onze reis. We zijn meteen bijgekleurd. Eigenlijk hebben we van te voren geen reisschema opgesteld, zeer tegen onze gewoonte. We weten alleen wat we willen doen, of dat haalbaar is hebben we niet gecontroleerd. Zo staat Hooker Valley wel hoog op het verlanglijstje, maar bij nader inzien is het onbegonnen werk. Als we verder naar het zuiden willen - en dat willen we - is het 600 km omrijden voor een wandeling van goed twee uur. Jammer voor de horeca in Mt Cook Village. We gaan SH1 volgen langs de oostkust. De streek heet Canterbury en het is hier minstens zo plat als in Friesland. Alleen vind je daar geen uitgestrekte wijngaarden tegen een decor van besneeuwde bergtoppen.
De eerste stop is noodgedwongen Oamaru voor één nachtje. Dunedin heeft geen plek voor drie nachten. Bovendien hebben we dan geen tijd voor de bezienswaardigheden onderweg. En daar komen we voor.
Oamaru staat bekend om zijn Victoriaanse gebouwen. Eén daarvan - een hotel uit 18zoveel - is ons backpackerslogies. Alleen het sanitair is eigentijds. Moet ooit een luxe bedoening zijn geweest. Blijkbaar reisde men destijds met slechts één ’valies’. De kamertjes zijn zo klein dat we onze koffers in de auto moeten laten. Een stoel past er niet meer bij. Overigens waren de slaapzalen niet veel groter en dan stonden er drie stapelbedden in.
Je kunt er wel heel goedkoop eten, althans als je net zo doet als wij. Voor mij een schaal patat, voor Greet een beef-salad, en dan met twee borden en dubbel bestek. Gelukkig dat we dit zo gedaan hebben, want de porties waren zo groot dat we niet eens alles opkregen.
‘s Avonds kunnen we de grootste attractie van Oamaru niet aan ons voorbij laten gaan. We gaan meemaken hoe een kolonie blauwe pinguïns aan land komt. Dat zijn zeldzame minipinguïns van 25 cm hoog. Als ze droog zijn kleuren ze blauw. Maar, stel je voor: de beesten komen pas aan land als het donker wordt, na 9 uur ‘s avonds. De plek waar dat gebeurd is volledig afgeschermd door een informatiecentrum met toegangshek. De landingsplaats is verlicht. Om deze show bij te wonen heeft men een overdekte tribune gebouwd waar menige betaald-voetbalclub jaloers op zou zijn. Entree: NZ$ 22 p.p. Fotograferen verboden. Schattige beestjes, 165 stuks, die achter hun leider tegen de rotsen opklimmen en de weg oversteken naar hun nachtverblijven. Sommige zijn nog zo dronken van al het zeewater dat ze op het parkeerterrein belanden. De speaker verzoekt dan ook om eerst onder de auto te kijken voor je wegrijdt. Achteraf zal blijken dat dit de enige pinguïns zijn die we te zien krijgen. Ze bivakkeren van zonsopgang (5 uur) tot zonsondergang (ca 22 uur) op zee.
Morgen weer verder richting Dunedin.
Greet&John
De eerste stop is noodgedwongen Oamaru voor één nachtje. Dunedin heeft geen plek voor drie nachten. Bovendien hebben we dan geen tijd voor de bezienswaardigheden onderweg. En daar komen we voor.
Oamaru staat bekend om zijn Victoriaanse gebouwen. Eén daarvan - een hotel uit 18zoveel - is ons backpackerslogies. Alleen het sanitair is eigentijds. Moet ooit een luxe bedoening zijn geweest. Blijkbaar reisde men destijds met slechts één ’valies’. De kamertjes zijn zo klein dat we onze koffers in de auto moeten laten. Een stoel past er niet meer bij. Overigens waren de slaapzalen niet veel groter en dan stonden er drie stapelbedden in.
Je kunt er wel heel goedkoop eten, althans als je net zo doet als wij. Voor mij een schaal patat, voor Greet een beef-salad, en dan met twee borden en dubbel bestek. Gelukkig dat we dit zo gedaan hebben, want de porties waren zo groot dat we niet eens alles opkregen.
‘s Avonds kunnen we de grootste attractie van Oamaru niet aan ons voorbij laten gaan. We gaan meemaken hoe een kolonie blauwe pinguïns aan land komt. Dat zijn zeldzame minipinguïns van 25 cm hoog. Als ze droog zijn kleuren ze blauw. Maar, stel je voor: de beesten komen pas aan land als het donker wordt, na 9 uur ‘s avonds. De plek waar dat gebeurd is volledig afgeschermd door een informatiecentrum met toegangshek. De landingsplaats is verlicht. Om deze show bij te wonen heeft men een overdekte tribune gebouwd waar menige betaald-voetbalclub jaloers op zou zijn. Entree: NZ$ 22 p.p. Fotograferen verboden. Schattige beestjes, 165 stuks, die achter hun leider tegen de rotsen opklimmen en de weg oversteken naar hun nachtverblijven. Sommige zijn nog zo dronken van al het zeewater dat ze op het parkeerterrein belanden. De speaker verzoekt dan ook om eerst onder de auto te kijken voor je wegrijdt. Achteraf zal blijken dat dit de enige pinguïns zijn die we te zien krijgen. Ze bivakkeren van zonsopgang (5 uur) tot zonsondergang (ca 22 uur) op zee.
Morgen weer verder richting Dunedin.
Greet&John
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
